Niet meer eten geeft hoop!

Deze week was minder heftig qua ingrepen, niet qua impact. Op maandag werd beslist dat ik niets meer gewoon mag eten of drinken. Telkens ik dat deed, resulteerde dat in heel erg felle maagpijn. Nu is de pijn aan mijn maag een heel stuk beter, de misselijkheid blijft helaas nog wel aanhouden.

Het is wel vreemd om niets meer te eten of te drinken. Momenteel is het ook niet duidelijk of dit een tijdelijk iets zal zijn. Ik hoop dat ik ooit wel weer op een punt kan geraken waar ik kleine beetjes kan proeven. Eten is bij ons ook zo vaak een sociaal gebeuren hè...

Heel belangrijk is dat deze week de sondevoeding langzaamaan wat opgedreven kon worden. Momenteel zitten we aan 60, dat is nog een beetje te traag maar toch wordt er al over ontslag gesproken volgende week! Weer terug naar de rust van mijn eigen huisje. Weer kunnen knuffelen met Nunu (mijn kat) op mijn buik voor tv. Ik kijk er zo naar uit! Op dit moment heb ik nog geen datum en moet ik nog een beetje hopen dat het goed blijft gaan met het verhogen van de sondevoeding. De laatste dagen waren heel pittig omdat mijn lichaam reageert met heel felle buikkrampen, maar het idee naar huis te kunnen, daardoor kan ik wel wat aan. ;-)

Hopelijk kan ik snel een nieuwe post met mijn ontslagdatum posten. Dikke merci voor alle kaarsjes en dikke duimen. Ze helpen zeker mee!